Liburu hau irakurri nuen nobelagile ingeles hau bere beste lan batean (Un día en la vida de una mujer sonriente) aurkitu ondoren.
Zahartzaroarekin eta heriotzarekin, gaixotasunarekin eta narriadura kognitiboarekin, bakardadearekin eta lagunartearekin lotutako gaiekiko nuen interesak bizi eta adi jarri zuen irakurketa.
Argi dago aipamen hau idazteko arrazoia irakurketari eta literaturari esker ezagutza suspertzea eta zabaltzea dela. Ez dut sinopsian luzatu nahi eta kritika literarioa egin, nire gogoa transmititu besterik ez dut egin nahi, eta, sakondu nahi duzuenontzat, egokiak iruditu zaizkidan lotura batzuk utzi.
Liburuaren izenburuak D.H.Lawrenceren poema bat aipatzen du, azken unerako prestatzea iradokitzen duena. Goraldi beltzak mugimenduaz hitz egiten digu, bizitzaren amaierarako bidaiaz.
Franek, pertsonaia nagusiak, hirurogeita hamar urte baino gehiago ditu, eta adinekoei laguntzen dihardu. Pertsonaia horiek, pixkanaka, beren historia intimoa azaltzen dute, eta besteekiko interesa mantentzeko eta duintasuna mantentzeko nola borrokatzen diren azaltzen dute. Elkartasuna eta elkarrekiko laguntza sumatzen ditugu, galderak denbora amaitzen denean, larritasuna maite dugun pertsona batek ustekabean uzten gaituenean. Delphineren De Vigan liburuan bezala, Las gratitudes, el acompañamiento y la escucha filmak gizatiarragoak egiten ditu pertsonaiak eta itxaropena ematen digu.
Nobela harrigarria da aurreiritzirik ez dagoelako eta topiko asko desmitifikatu direlako. Umore xumea dago, azidotasunik eta ironiarik gabea. Ez dira falta kritika soziala, osasunaren eta emigrazioaren gaur egungo arazoak, baita keinu eta aipamen literarioak ere (Becket, Lawrence eta beste batzuk).
Nobelaren amaierara iristean, uste dut une egokia dela pertsonaia bakoitza hausnartzeko eta gogoratzeko, zer sentiarazi diguten pentsatzeko, eta guk, lerro hauek irakurtzen ditugunok, eta zaharragoak garela ziurtzat jotzen dudanok, greziar esaera zahar batekin hausnartzeko, honelako zerbait esaten baitu: “gizarte batek aurrera egiten du zaharrek zuhaitzak landatzen dituztenean, eta haien itzalean badakite ez direla eseriko”.
Azkenik, After Life ere gomendatzen dizuet, Netflix-en sail bat, ingelesa, oso sentibera iruditu zaidana, aktore eta musika bikainekin, pasarte laburrekin, doluaz, laguntzeaz, adiskidetasunaz hitz egiten duena. Ni hunkitu egin nau.
Juan Vicente Lema
Pediatra medikua
https://jimenadelaalmena.blogspot.com/2018/07/resena-llega-la-negracrecida.html?m=1
Llega la negra crecida,
